زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استخدام (اصول)





به ذکر لفظ عام و اراده بعض افراد عام از ضمیرِ رجوع کننده به آن استخدام می‌گویند.


۱ - توضیح اجمالی



استخدام آن است که از مرجع ضمیر، یک معنا و از خود [[ضمیر]، معنای دیگری اراده شود؛ به بیان دیگر، استخدام در جایی است که در کلام، عامی ذکر و به دنبال آن ضمیری به صورت متصل یا منفصل آورده شود که طبق قرائن خاص، این ضمیر به بعضی از افراد عام برگردد، نه به همه افراد عام؛ برای مثال، در [[آیه شریفه]: ﴿وَالْمُطَلَّقاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلاثَةَ قُرُوء.. . وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذلِکَ.. .﴾؛ «و زنان طلاق داده شده، باید مدت سه پاکی انتظار کشند،... و شوهرانشان اگر سر آشتی دارند، به باز آوردن آنان در این (مدت) سزاوار ترند...». ، از یک سو لفظ «المطلقات» عام است و شامل «رجعیات» و «باینات» می‌شود و از سوی دیگر، اجماع قائم شده بر این که ضمیر «هن» در «بعولتهن»، تنها به مطلقات رجعیه، بر می‌گردد نه به همه مطلقات، اعم از رجعیه و باین.
در این مورد که آیا عود ضمیر به بعضی از افراد عام، موجب تخصیص عام قبلی می‌شود یا نه، میان علما اختلاف است.

۲ - پانویس


 
۱. بقرة/سوره۲، آیه۲۲۸.    
۲. آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۳۲.    
۳. مظفر، محمدرضا، اصول الفقه، ج۱، ص۱۵۵.    


۳ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۵۸، برگرفته از مقاله «استخدام».    


رده‌های این صفحه : احوال لفظ | مباحث الفاظ




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.